Αλευρώδης
Ονομάζεται και άσπρο μυγάκι ή κουνούπι. Ο αλευρώδης των θερμοκηπίων Trialeurodes vaporariorum και ο αλευρώδης του καπνού Bemisia tabaci είναι οι πιο σπουδαίοι εχθροί των καλλιεργειών πολλών λαχανικών και καλλωπιστικών.
Εξαιτίας της μεγάλης ανθεκτικότητας στα περισσότερα εντομοκτόνα, ο αλευρώδης του καπνού αποτελεί μια μεγάλη απειλή για πολλές καλλιέργειες. Είναι πολύφαγα και τα δυο μαζί προσβάλουν πάνω από 500 είδη φυτών.
Ο βιολογικός του κύκλος διακρίνεται σε αυγό, τέσσερα νυμφικά στάδια και ενήλικο.
Ο συνολικός χρόνος ανάπτυξης για το Trialeurodes vaporariorum είναι 60 ημέρες στους 12 ο C και 21 στους 27 ο Cβαθμούς.
Στους 17 ο C ζει 53 ημέρες και γεννάει 441 αυγά και στους 27 ο C ζει 18 ημέρες και γεννάει 135 αυγά. Στο Bemisia tabaci στους 30 ο C ο βιολογικός κύκλος διαρκεί 34 ημέρες και το θηλυκό μπορεί να γεννήσει έως 300 αυγά.(van Lenteren and Brasch 1994)
Trialeurodes vaporariorum
 |
| Ακμαίο και προνύμφη του Τ. Vaporariorum (Πηγή: Anthesis ΕΠΕ) |
Ο αλευρώδης των θερμοκηπίων αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εχθρούς των καλλιεργούμενων φυτών, προκαλώντας σημαντικές ζημιές κυριότερα στις θερμοκηπιακές, κηπευτικές και ανθοκομικές καλλιέργειες (Russel, 1977).
Το ακμαίο του αλευρώδη των Θερμοκηπίων συγκρατεί τα φτερά του κολλητά πάνω στο σώμα του, μην αφήνοντας να φανεί το σώμα, ενώ τα
φτερά του δίνουν έναν τριγωνικό σχηματισμό. (Russel, 1977)
Αυτό είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν από τα ακμαία του αλευρώδη Bemisia tabaci, τα οποία διατηρούν τα φτερά κατά μήκος του σώματος και προς τα κάτω, αφήνοντας να διαφανεί το σώμα. (Brasch 1994)
Τα ακμαία του T. vaporariorum γενικά προτιμούν τα νεαρά φύλλα κοντά στην κορυφή των φυτών, όπου και εναποθέτουν αυγά.
Τα αυγά έχουν χρώμα άσπρο όταν πρωτοεναποτίθενται, αλλά μέσα σε 24 ώρες αποκτούν μαύρο χρώμα.
 |
| Προνυμφες Τ. vaporarium (πηγή: anthesis.gr) |
Οι προνύμφες που εκκολάπτονται είναι κινητές και στη βιβλιογραφία διεθνώς είναι γνωστές ως ‘crawlers’.
Στη συνέχεια οι προνύμφες χάνουν τη δυνατότητα κίνησης και τα πιο προχωρημένα προνυμφικά στάδια είναι ακίνητα. Το γεγονός αυτό οδηγεί, σε φυτά που αναπτύσσονται με γρήγορο ρυθμό όπως οι τομάτες, σε διαστρωμάτωση των διαφόρων βιολογικών σταδίων του αλευρώδη πάνω στο φυτό.
Τα ακμαία και τα αυγά απαντώνται στην κορυφή των φυτών και οι νεαρές προνύμφες λίγο πιο κάτω από την κορυφή. Οι μεγαλύτερης ηλικίας προνύμφες απαντώνται στη μέση των φυτών, ενώ τα τελευταία προνυμφικά στάδια κοντά στη βάση των φυτών.
(Russel, 1977)
Οι προνύμφες διατρέφονται από τους φυτικούς χυμούς του φυτού, ενώ αποβάλλουν πάνω στα φύλλα σάκχαρα πάνω στα οποία δευτερευόντως
αναπτύσσονται μύκητες «καπνιά».
Σε υψηλά επίπεδα προσβολής, τα φύλλα και οι καρποί αποκτούν κολλώδη υφή και η καπνιά που αναπτύσσεται περιορίζει τη φωτοσύνθεση.
Ο Trialeurodes vaporariorum μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να μεταφέρει ιώσεις, αλλά είναι μικρής σημασίας σε σχέση με τις ιώσεις που μεταφέρει ο Bemisia tabaci. (Brasch 1994)
Η ανάπτυξη του αλευρώδη εξαρτάται από τη θερμοκρασία, ενώ ποικίλει με
το είδος της καλλιέργειας και το στάδιο του φυτού.(Τσαπικούνης Φ. 2012)
Bemisia tabaci
 |
| Ακμαίο του Bemisia tabaci (Πηγή: anthesis.gr) |
Ο αλευρώδης Bemisia tabaci (The Tobacco ή Silverleaf Whitefly) αποτελεί σήμερα το κυρίαρχο είδος αλευρώδη σε παραμεσόγειες χώρες, ενώ έχει παρατηρηθεί η μετακίνησή του και σε βορειότερες.
Όπως και με τον Trialeurodes vaporariorum, οι προνύμφες παράγουν κολλώδεις ουσίες αλλά τα ακμαία μεταφέρουν καταστρεπτικούς για τις καλλιέργειες ιούς.(Abdalla Safel Dawla and Michelakis, 1992)
Ο Bemisia tabaci αναφέρεται ως φορέας 111 είδη ιών των φυτών. Στις τομάτες ο βασικός ιός είναι ο ιός του κίτρινου καρουλιάσματος των φύλλων (Tomato Yellow Leaf - Curl Virus - TYLCV), ενώ στα κολοκυνθοειδή υπάρχει πληθώρα ιών με διαφορετικά συμπτώματα, όπως οι ιοί Cucumber VeinYellowing Virus (CVYV) και Cucurbit Yellow Stunting Disorder Virus (CYSDV).
Τα ακμαία του Bemisia διατηρούν τα φτερά κατά μήκος του σώματος και προς τα κάτω, αφήνοντας να διαφανεί το σώμα και διατρέφεται σε μεγαλύτερης ηλικίας φύλλα σε σχέση με το Trialeurodes vaporariorum, με αποτέλεσμα όλα τα στάδια να απαντώνται σε όλα τα μέρη του φυτού (Russel LM. 1977).
 |
| Προνύμφες του Bemisia tabaci (πηγή: anthesis.gr) |
Οι προνύμφες του Bemisia tabaci είναι γενικά μικρότερες από αυτές του
Trialeurodes vaporariorum, με ελαφρώς αιχμηρή κατάληξη στο οπίσθιο μέρος
τους και είναι κολλημένες στενά με το φύλλο. Οι προνύμφες του Trialeurodes
vaporariorum έχουν ελλειπτικό σχήμα, ενώ στα τελευταία στάδια παρουσιάζουν μια πάχυνση, ενώ οι πλευρές τους γίνονται σχεδόν κάθετες.
Τα συμπτώματα που παρατηρούνται από προσβολή αλευρώδη, είναι η απομύζηση τροφής από τα φυτά από τα τέλεια και τις προνύμφες.
Ακόμα, οι προνύμφες εκκρίνουν μελίτωμα ενώ διατρέφονται, με αποτέλεσμα τα φυτά να κολλάνε, η ανάπτυξή τους να καθυστερεί και οι καρποί λερώνονται
(λεκιάζουν). Επίσης, οι αλευρώδεις είναι φορείς ιώσεων. (Τσαπικούνης Φ. 2012)
Βιολογική Αντιμετώπιση του αλευρώδη
Encarsia Formosa
Ο κυριότεροςπαράγοντας βιολογικής καταπολέμησης του αλευρώδη είναι το Encarsia formosa.
Υπάρχουν και άλλα παρασιτοειδή του αλευρώδη όπως τα Encarsia lutea,Encarsia luteola και Encarsia tricolor.
Το ακμαίο του παρασιτοειδούς έχει μήκος 0,6 mm, σκουρόχρωμη κεφαλή, μαύρο θώρακα και κίτρινη κοιλιά (Hoddle, 2010).
Ο βιολογικός του κύκλος περιλαμβάνει 4 στάδια: αυγό, προνύμφη (1ης, 2ης, 3ης ηλικίας), πούπα και ακμαίο.
Με εξαίρεση το ακμαίο, τα υπόλοιπα στάδια αναπτύσσονται μέσαστο σώμα του ξενιστή τους.
Το τέλειο έντομο ελκύεται από μια πτητική ουσία που εκλύεται από τα μελιτώματα που παράγει ο αλευρώδης και είναι ικανό να την εντοπίσει από απόσταση αρκετών μέτρων.
Για την διατροφή του χρησιμοποιεί εκτός από τις μελιτώδης αυτές ουσίες, τις νεαρές προνύμφες του αλευρώδη, ανοίγοντας με τον ωοθέτη του στο σώμα τους οπή απ’ όπου μυζά το περιεχόμενό του.
Το θηλυκό εναποθέτει τα αυγά του (50-100), μεμονωμένα στα νεαρά άτομα του ξενιστή. Προτιμά γι’ αυτό το σκοπό τις προνύμφες 3ης ηλικίας και τις πούπες.
Από το αυγό εκκολάπτεται η προνύμφη του παρασιτοειδούς που τρέφεται από το εσωτερικό του σώματος του αλευρώδη.
Έχει χρώμα μαύρο και μ’ αυτό το χρώμα διακρίνονται οι παρασιτισμένοι αλευρώδεις.
Σε 10 περίπου ημέρες από την εναπόθεση του αυγού το παρασιτισμένο άτομο πεθαίνει (Παπαδάκη-Μπουρναζακη Μ.,1993).
Το ακμαίο του Encarsia formosa εξέρχεται, ανοίγοντας μια οπή στην πάνω επιφάνεια του σωματικού περιβλήματος της νεκρής πούπας του αλευρώδη.
Η διάρκεια του βιολογικού κύκλου του αλευρώδη είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη θερμοκρασία, ενώ το κατάλληλο επίπεδο υγρασίας για την εξασφάλιση ικανότητας παρασιτισμού θεωρείται 50 – 80 % RH. 37Χαμηλή ένταση φωτός επιδρά αρνητικά στη μακροβιότητα του ακμαίου θηλυκού.
Το Encarsia Formosa ελέγχει αποτελεσματικά τον πληθυσμό τόσο του Trialeurodes vaporariorum όσο και του Bemisia tabaci (van Lenteren
Klara Brash 1994).
Περί το μέσο της ανάπτυξής της προνύμφης του Encarsia formosa κάνει το χρώμα της παρασιτισμένης νύμφης του Trialeurodes vaporariorum μαύρο, ενώ του Bemisia tabaci καστανό.
Έτσι αναγνωρίζεται εύκολα μια παρασιτισμένη νύμφη του αλευρώδη. Η δραστηριότητα του Encarsia formosa μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από ποικιλίες φυτών που έχουν πολύ χνουδωτά φύλλα (όπως η αγγουριά) γιατί κατακρατούν μεγαλύτερη ποσότητα μελιτωμάτων του αλευρώδη, κάτι που εμποδίζει την μετακίνηση του εντόμου.
Το υψηλότερο ποσοστό παρασιτισμού παρατηρήθηκε σε αναλογία παρασιτοειδούς : ξενιστού 4:1 (Abdalla and Michelakis 1992).
Η εξαπόλυση του παράσιτοειδούς γίνεται σε τρεις διαδοχικές φάσεις, ανά 12 – 15 ημέρες, χρησιμοποιώντας 2000 – 3000 άτομα ανά στρέμμα, ανάλογα με τον πληθυσμό του αλευρώδη. Απαραίτητες προϋποθέσεις για τη σωστή εφαρμογή της μεθόδου είναι:
Εξαπόλυση του παρασιτοειδές όταν η θερμοκρασία έχει σταθεροποιηθεί στους 17–18 ο C.
Ο πληθυσμός του αλευρώδη να κυμαίνεται στα 1-2 ακμαία ανά φυτό.
Να υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός ατόμων στο στάδιο που παρασιτεί το Encarsia formosa.
Να χρησιμοποιούνται εκλεκτικά φυτοφάρμακα για την αντιμετώπιση μυκητολογικών ασθενειών ή άλλων εχθρών, ώστε να μην βλάπτεται το παρασιτοειδές.
Να τηρούνται τα απαραίτητα μεσοδιαστήματα μεταξύ ψεκασμού και εξαπόλυσης.
Ο χώρος μέσα και έξω από το θερμοκήπιο να διατηρείται καθαρός από ζιζάνια που είναι ξενιστές του αλευρώδη.
Τα φύλλα που αφαιρούνται από τα φυτά, να διατηρούνται σε προφυλαγμένα σημεία κάτω από αυτά, ώστε να μην καταστρέφεται ο πληθυσμός των παρασίτων που φιλοξενούνται σ’ αυτά έως ότου εκκολαφθούν οι νέοι πληθυσμοί.
Στο εμπόριο διατίθεται με την μορφή παρασιτισμένων προνυμφών του αλευρώδη πάνω σε χάρτινα καρτελάκια.
Το Trialeurodes vaporariorum έχει 13 είδη αρπακτικών από τα οποία
Coccinellidae,Drosophylidae
Anthocoridae,
Miridae,
Cecidomyidae,
και 1 Chrysopidae (Gerling 1990).
Επίσης μερικά είδη παθογόνων μυκήτων είναι δυνατό να θανατώσουν τα ατελή και ενήλικα άτομα του αλευρώδη. Τέτοια είδη είναι τα Aschersonia aleurodis, A.
Conflues, A. placenta, Beauveria bassiana, Verticillium lecanii κ.α.
(Λυκουρέσης 1991β).
Στο εμπόριο διατίθεται με την μορφή: α) 10 ή 50 χάρτινες λωρίδες
με 5 κάρτες σε κάθε πακέτο περιτυλιγμένα με σελοφάν β) φιάλη των 100 cc με 3000 νύμφες αναμειγμένες με πίτουρα. Αντίστοιχα η αναλογία μονάδων ανά m2 καθορίζεται από την προσβολή του εχθρού.
Macrolophus caliginous
Από τα πλέον διαδεδομένα αρπακτικά σε λαχανοκομία και καλλωπιστικά είδη που προσβάλλονται από αλευρώδη. Κατατάσσονται στα Ημίπτερα - Ετερόπτερα και την οικογένεια Miridae. Είναι εξειδικευμένο αρπακτικό του αλευρώδη, τον όποιο ελέγχει με μεγάλη επιτυχία σε πληθώρα καλλιεργειών και μεγάλο εύρος
θερμοκρασιών.
Ελέγχει ταυτόχρονα Bemisia tabaci και Trialeurodes vaporariorium.Καταναλώνει
επίσης αφίδες, τετράνυχους, θρίπες, αυγά άλλων εντόμων, μικρές προνύμφες λεπιδόπτερων κ.α. χωρίς όμως να είναι αποτελεσματικό.
(Λυκουρέσης 1991β).
Ο βιολογικός του κύκλος διαρκεί περίπου 24 ημέρες (25 ο C) και τα ακμαία θηλυκά ζουν 1-1,5 μήνα. Σε ευνοϊκές συνθήκες γεννούν 150 - 200 40 αυγά, ανάλογα το είδος τροφής, εντός φυτικών ιστών.
Ευνοούνται από θερμοκρασίες 22-25 οC ενώ η δραστηριότητά τους σταματά σε
θερμοκρασίες χαμηλότερες των 11 ο C.
Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε τομάτα, αγγούρι, κολοκύθι κ.α. λαχανοκομικά.
Τρέφεται εν μέρη και από το ίδιο το φυτό, χωρίς όμως να δημιουργεί πρόβλημα όταν το φυτό έχει ξεπεράσει τα 30-50 cm. Σε πολύ μικρά φυτάρια ενδέχεται να προκαλέσει τη συστροφή και την παραμόρφωση που προκαλούν τα μυζητικά έντομα. (Λυκουρέσης 1991β).
Τα ενήλικα καταναλώνουν 40-50 αυγά αλευρώδη την ημέρα. Έχουν χρώμα φωτεινό πράσινο, μήκος 2,9-3,6 χιλιοστά, κόκκινα μάτια, μακριές πράσινες κεραίες (μαύρες στη βάση), και πολύ μακριά πόδια με αποτέλεσμα να κινείται γρήγορα.
Το θηλυκό είναι πιο ψηλό από το αρσενικό και έχει μεγαλύτερη κοιλιά που καταλήγει σε ωοθέτη. Τα θηλυκά ζουν 40 ημέρες στους 25 ο C και 110 ημέρες στους 15 ο C. Τα αρσενικά ζουν λίγο περισσότερο.
Οι νύμφες γεννιούνται σε 11 ημέρες στους 25 ο C ή σε 37 ημέρες στους 15 ο C. Έχει 5 νυμφικά στάδια που διαρκούν 19 ημέρες στους 25 ο C και 58 ημέρες στους 15 ο C.
Στα πρώτα στάδια το χρώμα τους είναι καιτρινωπό, ενώ στα τελευταία στάδια παίρνουν το χρώμα του ενήλικου.
Επίσης, στα 2τελευταία στάδια είναι ορατά τα φτερά. Διαχειμάζει στο 3 ο νυμφικό στάδιο. (Λυκουρέσης 1991β).
Στο εμπόριο διατίθεται με την μορφή: 500 τέλεια και νύμφες μέσα σε
βερμικουλίτη. Αντίστοιχα η αναλογία μονάδων ανά m 2 καθορίζεται από την
προσβολή του εχθρού:
Αναλογία
(μονάδα/ m 2 )
Ελαφριά προσβολή 0,5
Βαριά προσβολή 5
Συχνότητα & Διάστημα
2 εισαγωγές σε
διάστημα 2 εβδομάδων.
2 εισαγωγές σε
διάστημα 2 εβδομάδων.
(Χαραντώνης Ν.,Βιολογική Φυτοπροστασία, 2004)
Τέλος θα πρέπει η αποφύλλωση του φυτού να γίνεται προσεκτικά ώστε να μην αφαιρούνται παρασιτισμένες προνύμφες πριν την έξοδο του ενήλικου.
Verticillium lecanii
Ο μύκητας αυτός είναι ιδιαίτερα σημαντικός αφού προσβάλει επιβλαβή έντομα χωρίς να επηρεάζει τα ωφέλημα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν προσβάλει πουλιά, ψάρια, θηλαστικά αλλά και φυτά. Ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη του μύκητα είναι: θερμοκρασία 15-18 ο C και σχετική υγρασία 80% ή περισσότερο.
Στο εμπόριο κυκλοφορεί με την μορφή της βρέξιμης σκόνης που περιέχει κονιδιοσπόρια του μύκητα. (Milne, L.,1980 )
Amblyseius swirskii
Αρπακτικό άκαρι της οικογένειας Phytoseiidae.
Είναι αποτελεσματικός θηρευτής αλευρωδών, θριπών και άλλων φυτοφάγων.
Προέρχεται από τη Μέση Ανατολή και πρόσφατα ξεκίνησε η εμπορική του
διάθεση. (Milne, L., 1980)
Το χρώμα του ενήλικου εξαρτάται από την τροφή του, και μπορεί να είναι από σκούρο κόκκινο ως μπεζ ανοιχτό κίτρινο. Το μήκος του είναι από 1 ως 4 mm. Έχει ενιαίο σώμα και 4 ζεύγη ποδών.
Ο βιολογικός του κύκλος διαρκεί 6 - 7 ημέρες (25 ο C), το θηλυκό ζει περίπου 30 - 45 μέρες και γεννά 1-2 αυγά την ημέρα. Η προσαρμοστικότητά του στις κλιματικές συνθήκες της χώρας μας είναι άριστη καθώς προέρχεται από την υποτροπική ζώνη. Είναι αποτελεσματικότερο στους 24 - 28 ο C και σχετική υγρασία πάνω από 60%.
Δεν παρουσιάζει τροφική εξειδίκευση και επειδή μπορεί να τραφεί και
με γύρη εξαπολύεται και προληπτικά σε καλλιέργειες που παράγουν γύρη όπως η πιπεριά. Επιβιώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο φυτό απουσία τροφής. Συνίσταται για χαμηλές και μέτριες προσβολές αλευρωδών και θριπών σε κηπευτικά και καλλωπιστικά, αλλά δεν είναι αποτελεσματικό για την ντομάτα. Μπορεί να τραφεί και με τετράνυχο αλλά χωρίς την αποτελεσματικότητα των εξειδικευμένων αρπακτικών λόγω της δυσχέρειάς του στον ιστό. (BIO INSECTA,2008)
Στο εμπόριο διατίθεται με την μορφή:
α) Φιάλη 1000 ml με 12500 ακάρεα
(νύμφεςτέλεια) αναμεμειγμένο με πίτουρο.
β) χάρτινος φάκελος με άγκιστρο (100 ή 500 φάκελοι ανά χαρτοκιβώτιο).
Αντίστοιχα η αναλογία μονάδων ανά m 2 καθορίζεται από την προσβολή του
εχθρού.
Eretmocerus mundus (Mercet)
Είναι ένα αποτελεσματικό παρασιτοειδές ενάντια του Β. tabaci (Stansly et al.2005). Φυσικοί πληθυσμοί του Ε. mundus βρέθηκε να είναι αποτελεσματικοί στον έλεγχο του B. tabaci σε θερμοκήπιο τομάτας στην Ισπανία (Arno et al. 2005). Η απελευθέρωση του Ε. mundus μαζί με το αρπακτικό Macrolophus melanotoma Costa (= Μ. caliginosus Wagner) (Hemiptera: Miridae), βελτίωσε τον έλεγχο του B. tabaci σε σύγκριση με τη χρήση του κάθε φυσικού εχθρού χωριστά, ιδιαίτερα την άνοιξη και όταν εμφανίζονται μεγάλοι πληθυσμοί του αλευρώδη (Gabarra et al. 2006).
Encarsiaspp. μπορούσε να εισβάλει στα θερμοκήπια όπου το παρασιτοειδές Ε.mundus είχε εγκατασταθεί, και σε ορισμένες περιπτώσεις έγινε το κυρίαρχο είδος (Weintraub et al. 2002).
Ένα άλλο είδος του γένους αυτού, Eretmocerus eremicus Rose &
Zolnerowich, αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και στους δύο αλευρώδεις
(Greenberg et al. 2002). Παρατηρήθηκε ταχύτερη ανάπτυξη του Ε. eremicus
εναντίον του αλευρώδη του καπνού ως ξενιστής από Τ. vaporariorum.
Διαφορετικά ποσοστά θνησιμότητας παρατηρήθηκαν στον Ε. eremicus
ανάλογα των συνθηκών: στην αύξηση της θερμοκρασίας με την Τ.
vaporariorum, ενώ με την μείωση στον αλευρώδη του καπνού (Greenberg
et al. 2000).
Συγκριτικές μελέτες των δύο αφίδων Ε. formosa, Ε. eremicus και Ε.
mundus έδειξαν ότι το χαμηλότερο αναπτυξιακό όριο για την ανάπτυξη τους
ήταν 11.5, 8.1, 13.0 και 11.5 ° C, αντίστοιχα. Στους 15 ° C, σε ημερήσιο
παρασιτισμό του αλευρώδη του καπνού ήταν πολύ χαμηλό σε σχέση με τα
άλλα παράσιτα. Και τα δύο στελέχη είχαν ένα χαμηλό ρυθμό αναπαραγωγής,
ενώ τα δύο είδη Eretmocerus είχαν πολύ υψηλό ρυθμό αναπαραγωγής (Qiu
et al. 2004).
Η έρευνα για την αξιολόγηση νέων φυσικών εχθρών έχει δείξει ότι το Eretmocerus sp. nr. furuhashii Rose και Zolnerowich, ένα εγχώριο παρασιτοειδούς του B. tabaci από τη νότια Κίνα, ήταν πολλά υποσχόμενο
ενάντια του αλευρώδη σε θερμοκρασίες 26-32 ° C (Qiu et al. 2007). Οι
βιολογικές παράμετροι του Eretmocerus melanoscutus Zolnerowich και Rose
ήταν υψηλότεροι από εκείνους που αναφέρθηκαν για Β. tabaci υποδεικνύοντας ότι Ε. melanoscutus έχει ένα σημαντικό δυναμικό ως παράγοντα βιολογικού ελέγχου των Β. tabaci (Liu 2007).
Delphastus catalinae (Horn)
Εκτός από τα Miridae, ένα αποτελεσματικό αρπακτικό του αλευρώδη είναι coccinelid Delphastus catalinae Horn. (πρώην D. pusillus (LeConte)) (Coleoptera: Coccinellidae). Αυτό το είδος είναι ένα ολιγοφάγο αρπακτικό για τα αλευρώδη αυγά και τις νύμφες.
Μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό στη μείωση υψηλών ποσοστών πληθυσμού του αλευρώδη. Εναντίον του B. tabaci, βρέθηκε να αποδίδει καλύτερα στους 22 και 26 ° C, ενώ στους 30 ° C δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την ανάπτυξη του (Legaspi et al. 2008).
Μετά από μελέτες στον κύκλο ζωής του, η βέλτιστη θερμοκρασία για τη μαζική
εκτροφή του D. catalinae αποδειχθεί ότι κυμαίνεται μεταξύ 25 και 30 ° C (Kutut και Yigit 2007).
Ενδεικτικά, μερικά από τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο για
τη βιολογική αντιμετώπιση του αλευρώδη είναι τα εξής:
EN-STRIP - Encarsia formosa
ERCAL - Eretmocerus eremicus
BEMIPAR - Eretmocerus mundus (Για το BEMISIA TABACI)
BETRIMIX - Fretmocerus mundus + Encarsia Formosa
ENERMIX - μείγμα Encarsia formosa και Eretmocerus eremicus
MIRICAL - αρπακτικό ημίπτερο Μacrolophus caliginosus
MYCOTAL - μύκητας Verticillium lecanii
HORIVER - κίτρινες κολλόδεις παγίδες
SAVONA - άλατα των λιπαρών οξέων με κάλιο
πηγή: nefeli.lib.teicrete.gr